- Details
Liebe Bäru
Du hesch mi gfragt ob das schtimmt, dass i zum Suppe schpachtle i der Matte der Bart abezoge heig, wie das ds chlyne Modeli schynts beobachtet het? - Ja, das isch eso, aber da derzue mues i dir d Gschicht verzeue, werum dass das eso isch.
Du weisch, i bin efang en aute Maa. Woni no jünger gsi bi, bin i e schöne Maa gsi - das hei emu der Schmutzli u mini Ängle, wo mer geng bir Arbeit häufe, immer gseit. Mini Haar sy sydig weich gsy u si symer i länge Locke über d Schultere gfaue. Wüu i wyt dusse im tiefe Waud läbe, hani ou my Bart la wachse u bi schtolz gsy druf, wüu e so schön gwället u so läng isch gsy, dass er mir bis ufe Buch abecho isch. Weni aube ha müesse Holz schpalte oder anderi schwäri Arbeite gha ha, hani ne de zämebunde, dass er mir nid isch i Wäg cho.
Jitz einisch hets pressiert, woni gschaffet ha, u i ha vergässe, dä tonners Bart uf d Syte z ha - u scho isch es passiert: es het mer ne i eim Chut abgrisse! Verzoust u verschtröit isch die ganzi Pracht am Bode gläge. «Ou neeei», hani ufgschroue. Das het weh tah! «Hätti nume besser ufpasst», hani glamentiert, aber das isch jitz zschpät gsy. I ha offebar so ne Ufruehr gmacht, dass sofort der Schmutzli u aui Ängle sy cho zschpringe: «Samichlous, was hesch gmacht, was isch passiert? Ohjee nei, lueg di aa: di Bart isch furt! Di schön Bart, wo du so schtolz bisch gsy druf!». I bi truurig gsy u ou der Schmutzli u d Ängle sy tuuch worde. Der eint chly vorwitzig Ängel Iudecle, wo mängisch meh e Bängel isch, het mi wöue tröschte und het gseit: «Lue Samichlous, du muesch nid truurig sy, di Bart wachst sicher wider nache, u es geit ja no es Zytli, bis du wider zu de Chind geisch ga Gschänkli bringe». Das het mi du für e Momänt e chly tröschtet u i ha probiert, die ganzi Gschicht e chly zvergässe. - Aber äbe: nüt isch gsy, my Bart isch vo denn a nümme richtig schön gwachse.
D Wiehnacht isch nächer grückt u Afang Dezämber, won i mau im Elfeteichli näbe üsere Hütte mys Schpiegelbild agluegt ha, i der Hoffnig, dass i wider so ne schöne Samichlous bi wie geng (ou der Samichlous isch haut e chly itel u wott e schöne sy!), bin i doch zümftig erchlüpft: d Haar sy schütter worde u my Bartpracht isch niene me gsy. Da u dert es Härli, richtig miggerig. Uuh, het mi das duuret um my schön Bart, u vor auem hani mi schämt, dass i so blöd bi gsy u nid ufpasst ha. - Jä nu, i has nüm chönne ändere. Wider u wider han i mys Schpiegelbild agluegt u bi verzwyflet gsy: d Chind hei mi doch immer mit mym prächtige Bart kennt. Was dänke äch de die, wen i plötzlech ke Bart me ha und nume no es paar so lusigi Härli uf em Chopf? Der chly Ängel, wo mi früecher geng öppe guslet het, wüu er gwüsst het, dass i schtolz bi uf mini Haarpracht, isch zue mer häre knöilet, het sini fine Ärmli um mi Haus gleit u het gseit: «Samichlous, bis nid truurig. Du hesch rächt, früecher bisch viel schöner gsy, aber weisch, e liebe bisch geng no u schliesslech veränderet sich aues und nüt blybt wies isch. Ou du wirsch halt elter - aber la mi la nachedänke, üs fallt sicher öppis y, dass du wider so schön usgsesch wie früecher.» I bi nid sicher gsy, was är meint, aber i ha für mi dänkt: chunt Zyt, chunt Rat, u bi wyter ga Manderinli, Nüss, Öpfel, Läb-chüeche und Grittibänze zum ypacke parat mache.
Plötzlech woni so i Gedanke vertieft am Wärche bi, tippet mir öppis fyn uf d Schultere. I luege ume – u erchlüpfe: vor mir schteit der chly Ängel, sys fyne Gsichtli ygrahmet vonere prachtvolle wysse, sydig weich glänzende Mähne und emene glych prächtige länge, wysse Bart! «Um Himmels Wille, hesch du mi erchlüpft», han i gruefe. När hani müesse lache, und aui Ängle und der Schmutzli, wo sy häre zschpringe cho, hei o schallend glachet ab däm chlyne Löu, wo hett wöue Samichlous schpile. «Nei, liebe Samichlous, die Haarpracht u dä Bart sy für di. I ha se uf em Eschtrich inere Schachtle gfunde, zäme mit anderem Grümpu, won i öppis gsuecht hat. U i ha dänkt, wenn du di mit däm Haar und däm Bart schmücksch, gseht niemer, dass di eiget Bart nümm so schön isch.» Aui hei das e super Idee gfunde; der chly Iudecle isch schtolz gsy uf syni gueti Idee u het mir der Bart u d Haar grad agleit.
Doch no chly mit Zwyfel im Härz bini zum Elfeteich gange u ha yne gluegt. Aber was i gseh ha, het mi jitz würklech gfröit: i bi wider e schöne Samichlous gsy, mit lockigem Haar und längem wyssem, sydig weichem Bart. I ha der chly Ängel zuemer gruefe u han im gseit: «Liebe Iudecle, danke für dini gueti Idee, i bi so froh, dass Du mir ghulfe hesch; vo jitz a gang i immer eso zu de Chind - die hei dänk Arächt ufene schöne Samichlous!» Aui hei Freud gha, u mir hei mitenander es grosses Fescht gmacht; mir sy di ganzi Nacht fröhlech ume Elfeteich tanzt u hei bis em Morge gsunge u glacht.
Dummerwys het das em Schmutzli gar nid guet tah: är het i dere Nacht e zünftige Rühme verwütscht. Är het ghueschtet und pruschtet und gschnuderet, es het ke gattig gmacht. So verschnuderet het är mi emu nid chönne zu de Chind begleite. I bi ganz verzwyflet gsi, was i äch söu mache. Zu auem Unglück het der Schmutzli de no üse Esel Casimir mit sym Gschnuder agschteckt, wo ja mi schwär Sack hätt söue trage. Item, ufe Casimir chani ja no verzichte, aber was machi ohni Schmutzli? Elei isch es ou nid eso schön, zu de Chinder zgah. Der chly Ängel Iudecle, wo sech immer öppe i der Nechi umetrybt u gärn sys Näsli überau ineschteckt, het gmerkt, dass mi öppis bedrückt. Natürlech het är o mit übercho, dass der Schmutzli tief im Bett schteckt u nume no röchlet, niest u Tee trinkt. Won i mi scho ha zwäg gmacht gha, zum elei der lang Wäg under d Füess näh, isch der Iudecle zu mir cho. Är isch truurig gsy: der Samichlous elei, ohni Schmutzli das isch ke schöne Ablick. «Samichlous, säg, wär der Wäg zu de Chind für di nid schöner, wenn du nid elei wärsch?» fragt er mi miteme verschmitzte Blitze i den Ouge. «Doch, doch, scho, aber du weisch ja, der Schmutzli cha uf ke Wys u Wäg mit mir cho. I mues haut zWägeli, wo dasmal mi schwär Sack treit, sälber zieh» hani im zur Antwort gäh u ha für mi dänkt, irgendöppis her är im Güegi! Der Iudecle cha sich aube nid lang zrügg ha u het drum grad useplatzt: «Weisch Samichlous, i wett dasmau gärn mit dir zu de Chind cho, de chan i das ou mau erläbe – u i würd dir de zWägeli zie, so dass du nid aus säuber muesch mache, bitte Samichlous, nimm mi mit, bitte, bitte, bitte!» I hane erschtuunt agluegt, u won i Schtärnli i sine Öigli ha gseh glänze, voller Vorfröid, hani nümm chönne neei säge. «Auso, wenn du meinsch, de chumm haut mit».
I gibe zue, dass i mi gfröit ha, mi nid elei ufe Wäg müesse zmache. Aber hoppla – i sym Ängelsgwand hani ne emu nid chönne mitnäh, das hätt ja komisch usgseh, schteu du dir das vor! Natürlech het der Iudecle nid lang müesse überlege; är het der Schmutzli gfragt, ob är sy Chutte dörf uslehne u het us der Bartschachtle no schnäu e Bart gschnappet. U scho isch är als zarte Schmutzli miteme schöne wysse, länge Bart schtrahlend vor mir gschtande. «Guet, Iudecle, so ygchleidet flügt üse chly Schwindel villicht nid sofort uf; chumm, mir mache üs uf d Socke, süsch müesse de d Chind zlang uf üs warte.» Ganz übermüetig u selig vor Glück isch mir der Schmutzli-Ängel mit em Wägeli nachetrabet. - Natürlech het ärs du ou nid chönne lasy, im Matte-Wöschhüsi vo der feine Brotsuppe zprobiere. Drum het är du, win i ou, zum Suppelöffle müesse si Bart lüpfe.
So, jitz weisch es haut!
Übrigens, i gloube, die wo üs bim Wöschhüsi beobachtet hei, hei müesse schmunzle - aber aui hei Fröid gha, dass es der Samichlous trotz aune Hindernis gschafft het, zu de Matte-Chinder zcho. O wenn em Samichlous sy Bart äbe nümme sy eiget isch u der Schmutzli für einisch e ganz gäbige Schtellverträter gfunde het.
U de chlyne Gwundernase wett i no säge, dass haut ds Läbe nid nume für e Samichlous sondern o für öich aui geng wider Überraschige parat het. Es isch äbe nid immer alles genau so, wies für üsi Ouge erschynt. U mängs, wo mir so gseh, het no e ganz anderi, unerwarteti Gschicht dehinder.
Auso, bis zum nächschte Jahr. I hoffe, mini beide Esle sy bis denn de wider uf de Bei !!!
Es Schtärne-Grüessli a öich aui vom Samichlous - u natürlech o vom Schmutzli Iudecle
Claudia Candrian