Petzer Maibach 2011Wo i üsi Wonigstüre ufbschlosse ha, het s nach Zimet gschmöckt u o no chly nach Schoggi. Drübery isch e Huuch vo tüürem Froueparfüm ghanget, was für eis chönnt i nid errate. I ha töif ygschnuufet u derby si myni Alltagssorge dervogfloge, so wi wen eim e schwäre Mantel a Bode rütscht. My Brülle isch aagloffe, won i vor Chelti i di schön warmi Stube cho bi. Dä bsunderig Duft isch stercher worde - i ha gmerkt, wien är mi eroberet, wien är mi usfüllt.
I ha d Brülle putzt - was für es gspässigs Liecht hie inne, weniger stächig weder süsch, derfür vil wermer. Cherzli han i dänkt, vil Cherzli, wi ire Chilche, vor em Sytenaltar.
Uf em Sofa isch e Frou gsässe, vo zunderscht bis zoberscht isch si rot aagleit gsy, roti Stiefel, roti Hose, u e schyggi roti Läderjagge. Si isch sehr apartig gschminkt gsy, me het s fasch nid gmerkt. Ihrem Gsicht het me ds Alter nid aagseh, es isch nid eigetlech richtig schön gsy, aber voll vo Gschichte, wo nach usse lüüchte. D Haar sy allwäg läng, aber si sy zum ene Bürzi zämebunde gsy, sy si äch kupferblond? Dä Gruch nach Zimet isch vo ire us cho - i ha gspürt wi si mi gwunne het u i mi aafa verlüüre.
I ha ghüeschtlet, si het glächlet: «Gueten Abe, Peter, i bi d Nicole Santa.» E ruejigi, volli Stimm het si gha, eini wo treit, eini wo di mitrysst, ufregend.
«Gueten Abe», isch alls gsy, wo mer i Sinn cho isch, «kenne i öich, syt dir vor Füürwehr?» Witzig, witzig, wi geng. Es isch eigetlech nüüt Ussergwöhnlichs, we sech öppe e Kursteilnämerin vor Frou i üser Wonig verlouft. Gspässig isch nume, das a däm Abe gar nid Kurs wär gsy u d Rosmarie het ersch spät wölle heicho. «I kenne di scho lang, aber du hesch mi allwäg scho wider vergässe.»
«Nicole, Nicole, i ma mi gar nid bsinne - chan i dir öppis offeriere?»
«Nei merci, i mues scho gly wider wyter - chumm, hock ab, hie häre.»
Das isch dä Momänt, han i dänkt, wo albe dr Kinoheld a syre Krawatte schrysst, am Chrage umeniflet u derzue läär schlückt.
D Nicole het gmerkt, das i mi schiniere u het mi usglachet. De het si mit dr flache Hand uf ds Polschter näbe sech klopfet u het gseit: «So chumm äntlech, i frisse di scho nid grad ganz uf!» I bi näbe se ghocket. Es isch gsi, wi wen i diräkt näbe em e Chemineefüür gsässe wär. Es het mi gchrüselet - uf e schampar aagnähmi Art. Ihre Gruch nach Zimet, Schoggola u Parfüm het mi umarmet.
«Bringen i di z underobsi», het si gfragt? «Du bisch nume dürenang, wil mi kennsch, aber nümme weisch wohär.»
Hätti öppis sölle säge? I bi eis Fragezeiche gsy.
«I ha ds Gschäft vo mym Vatter überno. Won i chlyn gsy bi, het är mi öppe uf syni Tuure mitgno, mir sy vo Chind zu Chind zoge u hei belehrt u belohnt. Mängisch sy mir ängschtlech erwartet worde, a andere Orte sy mir i feschtlechi Zimmer cho - i ha vil glehrt. Dr Vatter isch elter worde u het sech aafa zrüggzieh. Jitz macht är nume no chly Reklame, öppe für Coca Cola u bi es paar Warehüüser. D Chind han i überno.»
«Aha» han i gmeint. Öppis bessers isch mer nid i Sinn cho. Plämmplämm han i dänkt, wi isch die nume hie ynecho? I ha no einisch ghueschtet. «Hesch en Uswys?»
Si het allwäg so öppis erwartet, si het gredi useglachet: «Dir syt doch alli glych worde, warum gloubsch mer nid? Hie, sä! Lue doch sälber!.» Us ihrer rote Lädertäsche het si es Chinderbuech usezoge u mer i d Hang drückt, i ha drin aafa umeblettere.
He, das isch mys Lieblingsbuech gsy, «Ferdinand dr Stier». Das mues sogar mys gsy sy, i gstabiger Chinderschrift isch my Name uf dr erschte Syte gstande u d Bilder han i usgfärbt gha. Gspässig, öppis i mer het sech veränderet - i bi hilflos worde, i bi entwaffnet gsy.
«Muesch nid grüble, es isch schad um üsi gmeinsami Zyt. Si isch nume churz u vilecht isch es z letschte Mal. Geng nach drüedryssg Jahr chumen i bi dir verby. I erinnere di dra, das einisch es Chind bisch gsy. U de wott i vo dir wüsse, wievil vo däm Chind no i dir isch übrig blybe. Nume Chind, grossi u chlyni, chöi wyter gah ohni umzgheie. U nume Lüt wo nid umgheie mache die Wält z gah. Süsch steit si still u es isch für geng Nacht.»
Total verruckt u usklinkt, di Situation, i bi mit offenigem Muul u wyt ufgryssene Ouge daghocket, mit emene Chinderbuech ir Hand. Eigetlich hätt's e ruejge Abe vor em Fernseh sölle gä - u jitz so öppis! Aber syg s wi s well, eigetlech hätt's scho öppis dran: Chindheit, Chind si, Chind blybe, o im Alltag? Warum han i undereinisch e Chrott im Hals gha? «Hesch de e Ruete bi dir, bisch am Änd e Domina, oder nimmsch mi sogar mit?» han i gstagglet.
D Nicole het gugelet, ihri Ouge hei blitzt: «Peter, Peter was dir nume geng i Sinn chunnt. Ne nei, u es dicks Buech han i o nid - es git nüüt ufzschrybe. Alli Chind föh glych aa, ersch we si ufwachse u grösser wärde, gseht me d Underschide. Für mi zellt aber nume, wieviel Chindlichkeit du für di hesch chönne ufbhalte.»
I ha mi hinderem Ohr gchratzet, aber bevor i öppis ha chönne säge, het d Nicole wyter gredt.
«Chasch no über di lache, u nid nume über ds Missgschick vo anderne? Chasch aber o truurig sy u gränne, nid nume, wes niemer gseht? Chasch überhoupt spile? Nid di gschyde Erwachsenespili, nei, richtigi Chinderspyli: e Zapfe isch dr Elephant u dr Radiergummi isch e Papagei, us em Bleistift gits e Giraff. Kennsch nume no Maschine, aber keni Mönsche meh? Isch dr Gäld u Bsitz wichtiger worde als offeni Türe, zum Userenne in e warme, hälle Summertag?»
D Nicole het mer d Hand uf d Achsle gleit, het mer flüchtig es Müntschi gä, weichi, warmi Lippe. «Dänk drüber nache, schryb mer dyni Antwort, i cha se i dym Alltag läse. Wär weis, vilecht gseh mer üs i drüedryssg Jahr wider? Jitz mues i gah, begleitisch mi no abe?»
Vor em Huus isch d Nicole in e füürrote Sportwage gstige, dr Motor het ufghüület, d Pneu hei gixet, wo si ume Huusegge zybet isch, furt isch si gsy. I mues tröimt ha, allwäg z vil Arbeit im Büro.
Won i d Wonig wider ufbschlosse ha, het s nach Zimet u Schoggi gschmöckt. D Rosmarie het Bachtag gha u uf em Sofa isch es wunderschöns Läbchuechehärz gläge, mit ere füürrote Schleife: «Fröhlechi Wienacht.»


Peter Maibach - aus dem Buch, Bärbeli zwöi, das im Mai 2011 erschienen ist.