- Details
Geschichte vom Peter Maibach
I weis, i weis, dihr heit ke Zyt, es pressiert scho wider. Alles, wo isch blybe lige, mues no yne, so mängs mues me no nachehole.
Aber lueget, es isch eifach z vil, wo dihr wöijt, es ma nümme alles yne. Drum chunnt s einewäg nid drufah, we dihr no e Ougeblick zueloset. Es blybt morn no gnue Zyt zum jufle.
Vor es paar Tag, ig bi elei deheime gsy, het’s Sturm glütet. «Dr Migros chunnt,» ha ig dänkt. «Di si o no früe drannne,» ha i zu mir gseit, «gleitiger als planet.» I bi abe, ga luege. Aber vor dr Glastüre isch nid dr Migrosschofföhr gstande, sondern en eltere Herr. Gross isch är, gsy, mit er e verschtrublete graue Frise u em e dunkle Teint. Syni Händ sy gross gsy u starch, si hei nach chrampfe usgseh. Chly altmodisch aagleit isch er gsy, so öppis zwüschinne mit beige u bruune Manchsterhose, em Hemmli wytabe offe, drüber e chratzig-ruuchi Chutte. Wie yzementiert isch är i u grosse, schwarze Schueh gstande, wo usgseh hei, wie zwöi Pfünderli. Grad wie es Usruefizeiche het är by de Lütichnöpf gwartet. Klar u suber het är usgseh, eis A rasiert.
I ha d Türe e Spalt wyt ufgmacht u dr Chopf use gha: «Dihr hejt allwäg dr falsch Lütichnopf verwütscht?» ha ig grate.
«Zu wäm möchtet dihr?»
«Ig bi dr Alt Mätteler,» seit dr Ma u luegt mi fründlich aa. I weis, i weis, alli warne geng, me söll ja niemer Frömds ynela u Türe zugschpliesse u zwöi mal dr Schlüssel drähje u wär weiss nid no was alles. Aber bi däm Maa ha ig das nid über ds Härz bracht. «Aba! Husierer, Ankebättler u Schäreschlyfer ha ig scho lang kener me gseh, hie unde,» het e inneri Stimm nachegäh. Anderi Gäntle kenn i zwar scho, aber dä Maa da het chum zu settige passt.
«Soso, dr Alt Mätteler? Dr einzig? No elter als ig?» «Locker, ohni nüt,» seit dr Alt Mätteler, «Ig weiss scho sälber schier nümme, wie alt das i bi. Vo früecher vorig blybe, halt.». «Wi dihr meinet», ha ig gantwortet u de für mi dänkt: «Wider emal eine vo früecher, vo denn, wo no alles besser isch gsy. D Meitschi hei roti Backe gha u längi Zöpf u glismeti Strümpf.» Dr Alt Mätteler het mi aglächlet u gschwyge.
«Chumm, syg nid eso, los ihm zue, er isch alt u elei u het allwäg niemer zum rede,» het mis schlächte Gwüsse gstüpft, «Los ihm doch eifach e Ougeblick zue. Wär weis, wi’s isch, we’s de dihr emal so geiht.»
«Vo früecher, aha, so so. Denn syg ja schynts alles besser gsy? Aber säget, wär sit dihr würklich? Ig ha öich no nie hie unde im Quartier gseh?»
«Äbe, wi gseit» het dr Manchester-Maa widerholt, «I bi dr Alt Mätteler. Ob’s früecher besser isch gsy? Cha si, ig weis es nid. Anders uf all Fäll.»
«Guet, är wott nid säge wie er heisst. Macht nüt. Isch allwäg so öppis wie Dateschutz vo anno Tubak. «Säget, Herr Alte Mätteler, warum heit dihr de usgrächnet bi mir glütet?»
«Öije Name het mir so guet gfalle, er erinneret mi a e alte Kolleg.»
«Ou eine vo früecher, gället?» han ig wölle luschtig si.
Dr Alt Mätteler het nüt derglyche ta, het geng no lieb glächlet.
Gspässige Vogel. Chly gwundrig bi i natürlch scho worde. E Kolleg, wo heisst wie ig, wo ou ir Matte gwohnt het? Vo däm müesst i doch ghört ha? «Wüsst dihr was, hocke mir doch dert übere, uf ds Bänkli, de gsehi d Türe guet. I mues drum no uf e Migros warte.»
«Jaja, dr Migroswage, dä kenn ig ou – vo früecher.» Dr Alt Mätteler het lischtig zu mir übere glüsslet. Bym abhocke het är chly byschtet. Ig hingäge ha derglyche ta, wie wes mir ringer giengti.
«Also, we öijch mi Name so guet gfallt, de chöijt dihr mir doch ou öije verrate?» han ig nomal probiert. «Alte Mätteler, das isch doch zimlech gstabig uf d Lengi?»
«Hans,» seit dr Alt Mättler, u nach er e Pouse: «Das isch mi Name.» het är aaghänkt.
«Ja genau, dr Name, Hans, zum Vorname?»
«Ig bi dr Alt Mätteler,» seit dr Hans, u lächlet fründlich.
«Das macht’s dütlich eifacher, Herr Hans.»
Dr Herr Hans het nüt gseit, so wi we alles gseit wäri, wo’s z säge git. E eigeti Unterhaltig.
«We mir scho derby si, Herr Hans: Säget, Alti Mätteler, hets die überhoupt gäh? I läbe scho sit 50 Jahr hie ir Matte u wirde allwäg nie e alte Mätteler.»
«Wär weis?» Dr Herr Hans het gnickt, i söll wyter verzelle.
«Einisch het e elteri Frou am e Feschtli zu mir gmeint, i mües über e Mattebach gumpe, süsch syg nie i ke Mätteler. Das han i sofort vorgmacht, aber das het ihre nüt gulte. «Drigheie muesch! Süsch zellts nid.» De het si mi usglachet.» I bi dervo gloffe, das isch mir doch z blöd worde.»
Dr Hans het lang gschwyge u de gmeint: «Das isch sicher ds Trudy. Si isch scho geng e frächi gsy, aber e Tschenti. Lue ane, ds Trudy, ja das isch no eini gsy.»
«Wüsst dihr, Hans, i gloube, jede het schynbar öpper kennt, wo e Alte Mätteler kennt het. Aber diräkt, persönlich ha ig no nie eine troffe.»
«Drum bi ig ja itz hie. I bi dr Alt Mätteler!,» het dr Hans syni Platte abgspilt. «Alti Mättelerinne hets ou gä, nume das weisch. Ds Trudy vo vori, zum Bischpil».
«Guet, guet. Das isch ja würklich praktisch,» ha ig mitgmacht, «De cha ig ja öijch frage.» Dr Hans het ärnscht gnickt u entspannt gwartet. «Syt dihr de dr einzig Alt Mätteler wo’s no git, dr letscht richtig Mätteler, so z säge?»
«Das isch nid luschtig! Sälbstverschtändlich het’s mänge. Aber nid d Mättler si di Alte gsy, sondern d Matte, wo si drin vorcho si, isch alt worde. Will, die Alti Matte isch die Matte, wo s nume no i de Erinnerige vo es paar wenige git.» «Dihr meinet die, wo me uf de alte Foti und Poschcharte gseht?»
«Vilecht ou, ma si. Aber im Grund gno isch es die Matte, wo langsam vergässe geit. Die, wo sich niemer me dra erinneret. Genau i dere Matte läbe di alte Mätteler und Mattefroue.»
«De säget dihr, si läbi no, grad so wi dihr, Herr Hans?»
«Mängisch läbe si u mängisch äbe nid, aber vo hie us gseh läbe si geng.» Dr Hans het mi aagluegt u gmerkt, das i nid styge.
Dr Alt Mätteler het dr Chopf gschüttlet u brümelet: «I has doch gwüsst, das es z schwär für ihn isch.» De het är e alti, abtschirggeti Mappe uf d Chnöij gno un drin afa nuusche. Schliesslich het er es Fotoalbum usezoge, wo ou scho besseri Zyte gseh het. «Häbet. Da drin si es paar Bilder us dr alte Matte. Luege mir se zäme a, de wird’s sofort dütlich, was i meine.» Kompliziert het är d Mappe wider a Bode abe gstellt u ds dicke Album ufgschlage. Mir si zäme grütscht. Dr Alt Mätteler het uf guet Glück e Syte zmitts drinne ufgschage.
E alti, schwarz-wyssi Poschtcharte isch i ei Egge vor Syte kläbt gsy. «Nydeggbrügg, eidütig!», ha ig druf zeigt. «Wenn isch de das gsy?». Tramgleis uf dr Brügg, Zueschouer, e Umzug, Froue u Manne, öppis mit Trube. Hinde uf em Foto het me ds Chlöschterli gseh.
«Da, das Reklameschild uf em Dach!» Dr Alt Mättler het uf e Bildrand zeigt: «Café z. Klösterli Grande Garage». E Garage, uf em Chlöschterliareal? Momänt, das weiss i doch no? Aber das isch scho ewig här?
Uf em zwöite Foto ha ig e offeni Türe gseh, e Schluuch isch dernäbe ghanget, es Firestoneplakat und es alts Outonummero, vierstellig. «Ja genau, das kenne ig! Herr Hans, wie chämet dihr zu däm Foto? Das ha ig emal gmacht, früecher!»
Aber dr Hans tippet scho uf ds dritte Foto: Drü Manne si ir e Wärkstatt ghocket, hei id Kamea gluegt.
«Das isch doch dr Dings, i weiss es genau, wie heisst är nume scho wider? Öb är äch no läbt? Säget, wüsst’s dihr?» Dr Alt Mätteler het nume dr Chopf gschüttlet.
«Begriffsch?», seit dr Hans, «Das isch eine vo de Alte Mätteler. Es git ne eifach. I mym Album, i dyre Erinnerig, es chunnt nid drufaa.» Dr Hans het mir e schwäri Hand uf d
Schultere gleit. «Gsesch, es spilt überhoupt ke Rolle, wo die Manne si, wichtig isch nume: es si Alti Mätteler.»
«Darf i?» ha ig gfragt. Dr Alt Mätteler het gnickt. Ich ha es paar Syte uf ds Mal umebletteret. Si sy dick gsy u gewällelet, allwäg vom Lym
oder vilecht sogar vo em e Hochwasser? D Syte hei chly zämegchläbt u gchräschlet, bym usenander zieh.
Ds nächschte Bild isch e Nachtufnahm gsy, das si farbig isch, het me chuum chönne gseh. Dr näbe isch si es paar Zytigsuschnitte ygchläbt gsy. I ha es Zytli müesse ds Bild studiere. Ändlich ha ig s usegfunde: das isch d Tanzdili gsy. Dervor si unzähligi Töffli gstande.
«Lue, d Tili!,» ha ig mi gfeut. Dr Hans het gschmunzlet. Wär us üsere Generazion d Tili nid kennt, dä oder die het würlich strängi Eltere gha! Die ganzi «Jeunesse dorée» vo Bärn isch am Samschtig i d Matte abe pilgeret. Für üs Junge isch es eis vo de sältene Paradis im Alltag gsy. Für es paar Franke Ytritt het me zur beschte Musig chönne schwoofe. Ytritt i es paar Momänte Usgang, e Pouse vom Bügu, vom Büffle, vom Folge. U mit em Töffli si mir grad dopplet so frei gsy. Überall häre si mir uf üsne Zwöitakterli. Es Waldfescht in Bälp, es Doffescht in Zäzipfupf: Hopp i Sattel und ab und ane sy mir pfuret.
«Die arme Mätteler!» ha ig zum Hans gseit. «Die tüe mir hüt no leid. Üsi Töffli sy chlyn gsy, aber lut. Zäme hei mir e Soukrach gmacht, zmits ir Nacht, und allwäg ds halbe Quartier verruckt gmacht.»
E Momänt si mir still da ghocket, i bi mine Erinnerige nacheplampet. «Aber säg, wo chäme de hie di Alte Mätteler vor?»
«Die? Die dräije sich deheime im Bett u chöij nid pfuuse. Si schimpfe über di Tonners Töfflibuebe und über die Junge, wo nie undere wöi u mule u nie Rueh gäbe. Überhoupt, müesse de die am nächschte Morge nie ufstah?»
Dr Hans klappet e Zytigsabschitt uf, liest vor: «Mir si empört! Z lut, z fräch, z jung. Hei de die nüt anders z tue? Äs bruucht Massnahme, Massnahme, Massnahme…»
«Gsesch,» seit är bim wyter blettere, «Scho denn ds glyche Lied wie hüt. Itz weisch ou, warum die Alte Mätteler nie
usstärbe!»
Mir hei glachet wie we mir üs scho ewig kennti.
Ds nächschte Foto het a Ma ir Türe vom Mattelift zeigt. «Eh lue, dr Thomi! Isch das ou e Alte Mätteler? Dä het doch gar nid ir Matte gwohnt?»
«Momou,» seit dr Hans, dr Thomi ghört ganz sicher derzue. Nach syre Pensionierig het är bym Mattelift gschaffet.»
«Ja klar, a ihn erinnere i mi no, wie’s wär geschter gsy.»
«Das geit no mängem so. Är het immer öppis z brichte gwüsst. Alli hei ihn kennt u är het alli kennt, öb alt oder jung. Wär mit wäm u wär gäge wän.»
«Ja genau, wo dr Thomi gschtorbe isch, hei si ds 20 Minute müesse erfinde.»
«We’s ihm längwylig isch worde ab allem warte uf Chundschaft, het är die halbi Matte gwüscht. U wil er einewäg unterwägs isch gsy, het är o no grad Zytige vertreit.» «E Alte Mätteler, wie er im Buech steit,» het dr Hans zäme gfasst.
I ha ds Album zuklappet, ha dr Alt Mätteler aagluegt, ha ihm ds Buech umegäh. «I weiss itz, was de meinsch mit de Alte Mätteler. I ha di am falsche Ort gsuecht.» Dr Hans het sys Album i d Hand gno, het no mal es paar Syte über Duume la springe, no mal lang ds Foto vom Trudy aagluegt.
«Sä, da, nümm’s.» het är zu mir gseit, «Es het no fei echly lääri Syte am Änd. La dir Zyt bym Ychläbe, nid jede het’s verdient, dri z cho. Ezgüse, i mues iz gah. Gsesch, dört äne, dr Migros isch scho cho.» Dr Hans isch ufgstande, het d Hose glatt zoge, d Chutte grichtet.
Wi us er e Glaschugle use ha ig zuegluegt, wie är über d Strass isch, wie är mit em junge Migrosfahrer gredt het u nachhär mit es paar Migrostäsche im Husgang verschwunde isch. D Türe het zuegschletzt u ig bi mit mym Album uf em Bänkli blybe hocke, wo d Strass scho lang wider läär isch gsy.