- Details
Eine Frühlingsgeschichte von Peter Maibach
Wie jung isch ds Fränzi gsy, u was het si für komischi Sache anne gha! U ersch di Fryse! Di Zyt isch so öppis vo verby, wie abgloffeni Büchseärbsli, wie alti Trambiljee. Wo ds Fränzi läbt? Ig weis es nid. Und wie si usgseht, wän nimmt’s hüt no wunder? Passé. Passé composé. I versorge mys Bygeli bleichi Föteli wider i d Trucke im Schaft. U doch: I bsinne my a schwarzi Chrusle, a es Lache vo eim Ohr zum andere u wyssi Händ wie Möwe über dr Aare. Ds Fränzi isch es Ranggifüdle gsy, immer i Bewegig, immer unterwägs, immer uf em quivif. Obacht, em Fränzi het me jaa nid dörfe Fränzi säge, das het si ihrer Clique verbotte. Aber wie söll me en ere Franziska süsch uf Bärndütsch rüefe? Fra? Fran? Fränze? Nüüt het richtig passt, usser vilecht Fräne. Si het gnickt u d Chrusle us dr Stirne gstriche: «Fräne isch ir Ornig.»
Ig ha es bsunders Privileg gha: «Du chasch Fränzi säge, we die andere nid derby si», het si mir einisch nach em Kino uf em Heiwäg i ds Ohr gchüschelet u yghänkt. So het s aagfange. Ds Chino isch üses deheime worde - wo hätte mir süsch häre wölle? Es het nid viel anders gä. Usser vilicht no dr Sport.
Jitz isch Sport bigoscht nid my Sach. Aber d’ Fräne isch aagfrässe go seckle. Pardon, go jogge, wie’s ou ds Bärn immer meh isch Mode worde. Mir sy di schreckliche Abschiffer im Turne no geng i de Chnoche ghocket. Drum han ig ender misstrouisch dene farbig aagleite Froue u de Manne i Strumpfere zuegluegt, wo mit zündroter Bire dr Aare na gchychet si. Die Umespuelerei syg gsund u fägi wie ne Moore, het d Fräne gmeint: «Das tät dym Ranze ou mal guet!». Cha sy, mues aber nid. Es bruucht doch ou settigi wo zueluege. Überhoupt: wele Ranze?
Einisch im Jahr isch Grandprix. Die ganz Stadt schmöckt wi dr Grossmuetter ihri Kampfersalbi. Bärn isch graglet voll gäderige Dulixwädli. Zmitts drin d Fräne, Füür und Flamme. Dütlich weniger begeischteret bi ig mit er Täsche voll Wässerli, Rys-Chüechli und Tüechli hinde nach trappet. Vo mir isch glücklicherwys nid viil meh erwartet worde, als «Hopp, Fräne, hopp» z möögge. Derzue müesst ig ihre eis vo dene spezielle Gütterli use häbe und öppis z schnouse u vilicht no es Tüechli.
«Los guet, gäu, bym Läuferplatz chume ig de usse ume.»
«Ja klar, isch ja nid so schwär.»
Ds Fränzi het mi so undeufe aagluegt: «Passisch guet uf, es geit de schnäll!»
«Hundert Prozänt. Obacht, ig by de dä mit em rote Tüechli. I blybe dört, u we s mues si bis es taget.»
«He, nume nid fräch wärde, so e Schlärpeli bi ig de ou wider nid!»
«Lue, dert chunnt dis Tram», han ig abglänkt. «Machs guet, gäu, u la de di andere ou mal füre.»
Ig bi gmüetlich d Altstadt ab tröölet bis zunderscht uf e Läuferplatz. Uf eim vo de beide Bänkli ha ig mi ygrichtet u mi uf my sportlich Bytrag zum GP vorbereitet. Ab allem Warte het e gybeli-gälbe Döschwo vor myne Ouge afa yparkiere. Hin u här isch es gange, wie uf em Rangschierbahnhof. Zletscht am Änd isch ds Outo meh oder weniger im Parkfäld gstande. E jungi, blondi Frou isch usgstyge, het zu mir übere gluegt, mit de Schultere zuckt und härzig glächlet. Si het im Goferrum gnuuschet u ähnlechi Ruschtig i e Täsche packt, wie ig vom Fränzi übercho ha.
«Dihr hei es ziemlich gälbs Outo», han ig e Afang gmacht, «gället, das si doch die, wo me so gäbig cha parkiere dermit?»
Sie het nid usgseh, wie si da derzue öppis wett säge.
«U was heit Dihr de so für Zoubertränkli derby?» viel Gschyders isch mir nid i Sinn cho.
Macht nüüt, es isch glych aacho: «Es isch für mi Fründ!»
«Ah, so, Öie Fründ macht ou mit?»
«Ja, u Dihr, Dihr syt ou mit emene Fläschli da?»
«Ja, das isch für e Fründin, em, meh myni Bekannti, eigetlich.»
«Ja, my Fründ isch ou eher e Bekannte …»
Mir hei glachet, u das isch d Yladig gsy für zäme uf ds Bänkli z hocke.
A de erschte Früeligstage isch dr Läuferplatz wi verzouberet. Eis Wort git ds andere. D’Aare isch grüen wie nie süsch. Es isch toll, wider einisch chönne dusse z hocke. D Hüser am Läuferplatz gseh us, wie e Theaterkulisse.
«Das geit ewig, bis die chäme!», chlagt ds Evi. So heisst nämlich dä gybeli-gälb Summervogel, wo zueche gflatteret isch. Mir brichte u brichte. Ig lose scho lang nümme, was mer rede. «Evi,» ha ig dänkt, «was hesch für schöni Ouge!»
«A was dänksch?» fragt ds Evi. I bi rot worde. Ds Evi het ihri Täsche a Bode gstellt, si het wölle kippe, de het si se a myni Täsche glehnt. I ha blöd glachet.
«Isch doch no echly früsch, gäu?», het ds Evi gmeint u isch no neecher ane grütscht. I ha se obe y gno, he ja, süsch wär mer dr Arm ygschlafe. Si isch schier i mi yne gschloffe. Grad i däm Momänt isch di nummerierti Härde vom GP a üsem Bänkli düre gruschet, tuusig Turnschue.
«Tuusigs Zügs! Ds Fläschli!» Hani i Evis Ouge yne dänkt.
«Vergiss es!», het ds Evi zrügg dänkt.
U scho si d Läufer verby gsy, es isch mucksmüüsli still worde uf em Platz. Es het no chly nach Kampfer gschmöckt u nach em Evi sine Haar.
«U jitz?» wott ds Evi wüsse.
«Jitz polets», han ig gantwortet.
«Mmm, tönt guet, mach fürsi!»
«I weiss nid so rächt», wil, i ha über d Schultere vom Evi i d Matteängi yne gseh, u das wo ig gseh ha, het mir gar nid wölle gfalle: «d Fräne..»
Ds Evi isch uf gsatzet u plötzlich sy mir wyt usenander ghocket. I ha em Fränzi ds rote Tüechli ane gha u ihres Fläschli füre gnuuschet.
«I ha nech scho gseh! Du Lappi, gib häre!»
Ds Fränzi het mir di War us de Finger gschrysse.
«Ds Renne isch gloffe! Meinsch, ig heig nid gseh, wie mit dere da ume chaschperlisch!»
D Fräne het voller Töibi ds Gütterli dr Evi vor d Füess pängglet.
«Das isch nid zum ushalte, so ne frächi Moore, i gloubes nid! So ne Hootsch!
Ds Evi het no wölle öppis säge, äuä sich entschuldige.«Fahr ab, du dummi Chue!»
«Also, ig la euch jitz, nüüt für uguet, es tuet mer würklech leid.» Si isch i ihres Auto gstige, het no mal verläge ume gluegt und scho isch my Zitronefalter dervo gflatteret.
«Seisch nüt me, he?» het sich ds Fränzi ufgregt. Si isch uf em Läuferplatz umetigeret, de isch si uf ds zwöite Bänkli näbedrann ghocket.
«Fränzi,» han i öppis wolle säge.
«Verreis, du Grasaff, la mi i Rueh.» De het si ds luter Wasser i ds rote Tüechli ghület. Es guets Zeiche, ha ig dänkt, das isch scho emal e Aafang.
«Chumm jitz, tue doch nid so, du weisch doch, mir Sportler müesse zäme ha!»
«Düecht mi, du Meitschischänder. Aarecasanova, fertige. Manne, me cha ne nid für e Minute dr Rügge zue drääje,» het d Fräne gfutteret.
I by süferli übere ghocket.
Ds Fränzi isch yschig gsi wie dr Aletschgletscher bi schlächt Wätter: «Muesch ja nid meine, du Wüeschtling! Eifach es so es derhär gloffnigs Tufi go aachafle!»
Ds Fränzi het lut d Nase gschnüzt. «Wäge dir han ig nid emal dr GP chönne fertig loufe!»
Ah, Touwätter, ha ig dänkt. «Das tuet mer scho leid, du wärsch sicher di Erschti worde!»
«Lööu!» Ds Fränzi het mi boxet, aber es het nid weh ta.
«Es isch ja nüt passiert, Ehrewort. Fride?»
«U du gsehsch die Zwätschge nie meh?»
«Abgmacht, Fride?»
«Fride!»
Es het gulte, mir hei würklech dr Fride gha, am Samschtig u am Sunntig u ou süsch - nid ewig, aber doch ziemlich lang.
Aber zwüsche düre gah ig öppe einisch uf Läuferplatz gah d Zytig läse. Ou wen ig scho lengschtens weiss, das ke gälbe Döschwo meh wird halte, es paar Erinnerige isch es immer no wärt.